Giderken – Avni Özel

GİDERKEN

Severim vakti seheri

Zamanın en güzel yeri

Güneş doğar aydınlatır

Hem güzeli hem çirkini

Seherde ölümde güzel

Düşer yaprak düşer gazel

Her şeyin bir sonu vardır

Böyle emreylemiş ezel…

Cuma olsun son yolculuk

Ağlamasın çoluk çocuk

Huzuruna varıyorum

Şükür çektirmedin yokluk

Okunsun natı şerifler

Sabadan üflesin neyler

Sorgu sual günü bugün

Yolumu bekler melekler

Avni hazır ol sigaya

El acır yalvar tanrıya

Merhameti çok rabbimin

Seni de koyar sıraya

Sıra sana da gelir

Yaşlandıkça düşersin itibardan

Yüz bulaman ne ayardan ne yardan

Dinlemezler sözünü sohbetini

İsterler ki gidesin yanlarından

Bilmem ki ben demi öyle davrandım

Farkında olmadan gönül mü kırdım

Eğer ki saygısız davrandı isem

Özür diliyorum kırdıklarımdan

Ümidini kesme bütün insandan

Bazısı eşraftan bazen külhandan

Düşünme teslim ol böyle insana

Hem malın hem canınla her zaman

Avni edepli ol yaşlıya gence

Hatanı anlarsın günü gelince

Bilesin ki gençlik baki değildir

Farkına varırsın ölmeden önce

SİVAS’A TUNCAY BEY’E

Özlemiştim gittim gördüm Sivas’ı
Görünce silindi gönlümün pası
Dört Eylül lisemi müze yapmışlar
Yeni adı kongırenin müzesi

Altmışbir yıl önce mezun olmuştum
Özlemişim mazim ile buluştum
Gönlüm beni o günlere götürdü
Hayallerim gerçek oldu kavuştum

Bozkırın vefalı Tuncay Beyine
Teşekkürler dostluğuna sevgine
Memleket gayretin takdire şayan
Teşekkürler sayine emeğine

Avni  derki.az kaldı senin gibi
Memleketi silasının sahibi
Allah sayınızı eksiltmesin
Hizmetine sevindirdin garibi

Avni Özel

UNUTAMADIĞIM SİVAS

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı?

Sıladan ilk ayrılış, ilk göz ağrısı.

Bozkırın çiçeği, yiğidin hası,

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı…

Burada yaşanmış amcamın yası,

Burada başladı yaşam savaşı.

Serttir ama hasta etmez havası

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı…

Anne yurdum, ailemin yarısı,

Nenem Kahkik’lidir eli yuvası.

Buradandır insanların âlâsı.

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı…

Okulum dört Eylül’ün lisesi,

Hoşuma giderdi tükrük köftesi,

Aklımdan çıkmıyor yurdun neşesi,

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı…

Aşk diyarı, ozanların beldesi,

Kulağımda çınlar Veysel’in sesi.

Pir Sultan Abdal’ın eşsiz nefesi,

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı…

Kepenek su akan çeşmenin tası,

Yolcuya, yoksula açık sofrası,

Doyum olmaz dost meclisi safası,

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı…

Ne güzeldir düğünleri, kınası.

Gençler çeker Sivas Ağırlaması.

Mest eder insanı davul, zurnası.

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı…

Selçuklu’dan kalma Ulu Camisi,

Sanat şaheseri gök medresesi,

Hanı, hamamı, mahkeme çarşısı,

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı…

Yıkılsaydı, Madımah’ın binası,

Bitsin artık mezheplerin kavgası,

Olmaz olsun katilleri, softası,

Bir kez daha ağlatmasın Sivas’ı…

Avni’nin ömrünün güzel dünyası,

Burada yaşandı gençlik sevdası.

Her tarafta dün gibi hatırası,

Nasıl unuturum güzel Sivas’ı…