ENGELLİ ARACI SATMAK İMKÂNSIZ GİBİ

ENGELLİ ARACI SATMAK İMKÂNSIZ GİBİ

Devletimiz engelliler için araba alırken ÖTV den vazgeçerek onlara yaşamı kolaylaştırma adına güzel bir adım atmıştı.

5 yıl geçtikten sonra bu arabanın satışına müsaade ediliyordu. MTV alınmıyor ve bir takım kolaylıklar sağlanıyordu.

Buraya kadar engelli yakınları şükran içinde yetkilileri alkışlamakta.

Gel gör ki arabayı satmak istediğinde başına neler geliyor?

Çocuk % 90 engelli. Çalışma imkânı hiç yok. Babası çocuğuna daha iyi imkân sunabilmek için kredi çekmiş ve bir araç almış. Bu borcu zorlanarak ödemiş. Devlette babalığını yaparak ÖTV almamış.

Ancak film bundan sonra kopuyor. Baba arabayı satabilmek için çocuğu 18 yaşını geçtiği için vasi kararı çıkarmak için mahkemeye müracaat ediyor. Amacı bu aracı satıp daha yenisini almak. Mahkeme 6-7 ay sonrasına gün veriyor.

Engelli ve yakını bekliyor da bekliyor.

Ve mahkeme günü geliyor. O beklenen koca duruşma sadece 10 dakika sürüyor. Hâkim karar veriyor: “ Babasını vasi olarak atanmasına ve araca tedbir konulmasına…”

Baba hâkime yakınıyor : “ Bir de bu tedbiri kaldırmak için mi mücadele edeceğim? Bunu böyle yapmaktaki amacınız nedir? Zaten o para bana ait. Ben çocuğum için her şeyimi seferber etmiş biriyim. Çocuğumun para kazanabilme imkânı yok ki, bu parayı o ödemiş olsun. Siz evladımı benden daha mı çok düşüyorsunuz? Siz evladımı, canımı, gözümün nurunu benden koruduğunuzu mu sanıyorsunuz? Biz engelli yakınları zaten moral olarak çökmüşüz, bizi bir de buralarda mı zora sokuyorsunuz? Bize resmen daha araç almayın diyorsunuz?…”

Hâkim gayet donuk bir şekilde dinlemiyor bile…

Benim burada anlatmak istediğim şey gayet açık: Araç alırken zorluk çıkartılmayan çocukları engelli olan aileler satmak istediklerinde katmerli zorluklarla karşılaşmaktalar.

Mahkeme çocuğu düşünüyormuş efendim.

Eski araç fiyatı mahkeme kontrolünde tespit yapılıp satılacak, alınan bedel çocuğun adına mahkeme de tutulacakmış. Aile yeni bir araç bulacak, fiyatı belgeleyecek ve mahkemeye müracaat edip bu yatmış olan parayı almak içinde bir mücadele verecek.

Ve yeni bir araç alındığı zaman belgesi mahkemeye sunulacak ve o araca da tedbir konacakmış.

Eski araç ile yeni araç arasındaki fiyat farkını yine baba veriyor. Buna mahkeme karışmıyor.

Devletimizin politikası engellilerin ve yakınlarının hayatlarını kolaylaştırmak idi.

Ancak yaşanan bu manzara gözden kaçmış galiba.

Adalet bakanı, aile ve sosyal çalışma bakanlığı, maliye bakanlığı başta olmak üzere sorumlu hangi bakanlık varsa bu işe acil çözüm bulmalılar.

Bence karar vericiler karıştırıyor. Diyelim ki bir adam çalışmış çabalamış bir şeyler sahibi olmuş. Ama bir müddet sonra, yaşlılık esnasında akıl sağlığını kaybetmeye başlamış. Çocuklarından veya yakınlarından biri ona vasi atanmak için müracaat ettiğinde mahkeme bu kişiyi korumak adına böyle davranabilir. Çünkü bu araçları ve gayrimenkulleri o kişi kazanmıştır.

Engellilerin durumunda ise sap ile saman karışmış vaziyettedir.

O araçları ya baba ya da anne alıyor. Her ne kadar araç engelli üzerine yapılsa da para aileden çıkıyor.

Neden araç engelli üzerine yapılıyor? Bunu da anlamakta güçlük çekiyorum.

Yüzlerce engelli yakını bu sorundan müzdarip.

Bu süreçte aşırı strese girdiklerini ifade ediyorlar ve yetkililerden acil çözüm bekliyorlar.

Bakalım engelli yakınlarının sesini duyan olacak mı?