İZMİR Ve İlçeleri, Depremde – Refik Kutlu

İZMİR Ve İlçeleri, Depremde

Deprem haberiyle yandı içimiz
Bütün ülkem ismin “anıyor” İZMİR
Ağlayarak geçer gündüz gecemiz
Bazen baykuş gelip “konuyor” İZMİR

Güç yetmiyor üzülürüz olana
Ne diyelim yaratandan gelene
Ağlıyoruz baka baka olana
yanakta gözyası donuyor ”İZMİR

Tedbir siz çok yanar bizim başımız
Baş yanıyor yıkılıyor kaşımız
Depremler oluyor tedbir işimiz
Adına da kader “deniyor” İZMİR

Dökülen çanaklar dolmuyorsa da
Darbe alan yüzler gülmüyorsa da
Elimizden bir şey gelmiyorsa da
Halkımız dualar” sunuyor “İZMİR

Bayraklı merkezi ülke sallandı
Yüreklerde yara azdı ellendi
Gözyaşımız derelerde sellendi
Bağrımız da yara kanıyor İZMİR

Aliağa Bayındır Balçova bizim
Bayraklı Bergama Beydağ, ı bizim
Çeşme’si Bornova Çiğli, si bizim
Tüm dünya sizi “anıyor “İZMİR

Konakta mest eder gezer güzeli
Kemalpaşa yeşil dökmez gazeli
Eğenin incisi yurdun özeli
Bütün dünya seni “tanıyor” İZMİR

Gaziemir, i Güzelbahçe, de bizim
Dikli Foça, da Buca, da bizim
Karabağlar Kınık, Tire, de bizim
Dalına Bülbüller “dünü, yor” İZMİR

Seferihisar Urla Torbalı başka
Menderes, de otur aynalı köşke
Kirazlı lezzeti düşürür aşka
Zehrine bal diye “banıyor “İZMİR

Menemen ödemiş Selçuklu hele
Narlı dere dağları kemerden kule
Kul Refik’i gördüm getirdim dile
Hayalin gözümde “dönüyor “İZMİR

Refik KUTLU//.02.11.2020
(Kül. Bak. Halk. Şairi)Sivas-

Ele, Muhtaç Edildim Ben

Yar bağına giremedim
Güle, muhtaç edildim ben
Yârin halin soramadım
Dile, muhtaç edildim ben

Tuz basıldı yaramıza
Beyaz dendi karamız, a
Dağlar girdi aramıza
Yola, muhtaç edildim ben

Her bir yana döndürdüler
Dostuz dedi kandırdılar
Ocağımı söndürdüler
Küle, muhtaç edildim ben

Sevip bulmadım Mürvet
Herkes benden alısın ibret
Boşa gitti onca servet
Pula, muhtaç edildim ben

Baş gövdemi çekmez oldu
Dost yüzüme bakmaz oldu
Elim kolum kalkmaz oldu
Dala, muhtaç edildim ben

Ağyar hep karşıma çıktı
Acımadan kurşun sıktı
Yanımda bir dostum yoktu
Ele, muhtaç edildim ben

Şeklen mutlu görün dürdü
El âleme yer indirdi
Viranede süründürdü
Çula, muhtaç edildim ben

Kalbim atmaz eylem yoktur
Dilim suskun söylem yoktur
Mecnun muyum ley lam yoktur
Çöle muhtaç edildim ben

Çoban oğlu Refik’iyim
Kime dertlerimi deyim
“Deli, miyim” “ölümüyüm”
Sala, muhtaç edildim ben

Refik KUTLU//.21.10.2020
(Kül. Bak. Halk. Şairi)Sivas-

Sultan Şehir

Söyle dinleyelim sultan şehirden,
Gül-i zarındaki gülden ne haber?
Anlat Kızıldağ’dan çıkan nehirden,
Çağıl çağıl akan selden ne haber?

Uğradın mı varıp Kars Kapısı’na?
Baktın mı Kalenin hoş yapısına?
Çıktın mı Tecer’in hiç tepesine?
Deli deli esen yelden ne haber?

Kepenek suyundan içebildin mi?
Çifte Minâreyi seçebildin mi?
Gelin Köprüsünü geçebildin mi?
Gardaşlara çıkan yoldan ne haber?

Çok olsa da ayazımız-kışımız,
Türlü folkloruyla diktir başımız.
Kültürüyle dolu yanık döşümüz,
Bağlamadan, neyden telden ne haber?

Diğer şehirlerden edilir farkı
meydanda mest eder cıbırlar parkı

Aşığının dilinde türkü ve şarkı

Hani gardaş diyen dilden ne haber?

Ahşap konakların mum ışığıyla,
Yemekler yenirdi çam kaşığıyla,
Türkü yakılırdı hak âşığıyla,
Eski neşe var mı hâlden ne haber?

Yılkı koyulurdu yeşil otlara,
Fayton koşulurdu Arap atlara,
Hizmet edilirdi büyük zatlara,
Türkmen atından, naldan ne haber?

Güzeller gezerdi ipek tül ile
Kutnu giyerlerdi yeşil al ile
kul Refik sorayım aciz dil ile
İnce belde duran şaldan ne haber?

Refik Kutlu